عنوان : يادنامه امام درباره اشعارشان و تذكرات اخلاقي
نوع : يادنامه
تاریخ شمسی : 30 ارديبهشت 1364
تاریخ قمری : 29 شعبان 1405
مکان : تهران ، جماران
مخاطب : طباطبايي ، فاطمه
جلد : 19
متن :
بسمه تعالي
عاقبت ، اصرار مكرر فاطي (1) غلبه كرد، و من از اين چاه خشكيده براي خاطر او چنددلوي آب گل آلود كشيدم . من نه شاعر بوده و نه هستم ؛ و نه دعوي آن دارم . اكنون كه به سن كهولت رسيده و اگر في المثل چيزي داشته ام ته كشيده ، و با دفتري سياه و كوله باري از گناه به درگاه او - جل و علا - به اميد بخشش و رحمت روآوردم ، اعتراف دارم كه نقطه سفيدي در نامه عمل ندارم ؛ چون حسنات تخيلي و طاعات صوري ام سيئاتي است كه ازحد خودپرستي و خودخواهي فراتر نرفته و حجابهاي ظلماني وساوس شيطاني بوده ؛ظلمات بعضها فوق بعض ، (2) كه بايد از آنها بيش از معاصي استغفار كنم ، و از خود و عمل خودمايوسم ، لكن از فضل خداي متعال و رحمت او - جل و علا - مايوس نيستم و به رحمت ونعمت واسعه او اميد بستم .
و تو اي دخترم به خود آي ، و از خود سفر كن ؛ يا لااقل به خيال سفر باش . و بدان آنچه شنيديم از طبلي ميان تهي بوده ؛ و آنچه گفتيم لقلقه لسان . خداوند به رحمت خود تو راياري دهد كه چون نويسنده ، عمر را صرف لايعني (3) نكني .
تاريخ 29 شعبان 1405
روح الله الموسوي الخميني
پانویس :
1- همسر آقاي سيد احمد خميني .
2- بخشي از آيه 40 سوره نور: "تاريكيها برخي از آن ، بالاي برخي است ".
3- بيهوده .
بزرگتر