27 آذر
رحلت حجت الاسلام فلسفی(1377 ش)
حجتالاسلام و المسلمین محمدتقی فلسفی در سال 1286ش (1326ق) به دنیا آمد.
وی از محضر استادانی چون میرزا طاهر تنکابنی، میرزا محمود قمی، سیدمحمد کاظم عصار و میرزا مهدی آشتیانی بهره برد.
(تصویر؛ حجت الاسلام فلسفی در محضر آیتالله بروجردی)
سپس به وعظ و خطابه روی آورد و در 15 سالگی اولین منبرش را در محضر پدر و گروه بسیاری از مردم برپا کرد که تشویق همگان را برانگیخت.
از آن پس، نام فلسفی بر سرزبانها افتاد و در 19 سالگی برای منبر به مجلس شورای ملی دعوت شد.
پس از قیام مسجد گوهرشاد وی نسبت به کشتار مردم در این مسجد اعتراض کرد و به دستور رژیم رضاخانی، ممنوع المنبر و خلع لباس شد تا اینکه پس از سه سال و با کوشش آیتاللَّه کاشانی، منبرش آزاد گردید.
وی، همواره با فرقههای انحرافی بابیت و بهائیت و نیز نحلههای فکری کمونیسم و حزب توده مبارزه میکرد.
فلسفی در منبر و خطبه، روش نوینی را پایه گذاری کرد و با تتبُّع در اخبار و احادیث و کتب روانشناسی، جامعهشناسی، اخلاق و.
.
.
به یکی از مشهورترین خطیبان مبدل شد و در طول دهها سال، بارها در منبرهای پرشور خود، رژیم پهلوی را مورد انتقاد قرار داد و به همین دلیل چندین بار بازداشت و ممنوع المنبر گردید.
در سال 1350 در مجلس بسیار مهمی، به یاوه گوییهای دو نفر از سناتورها علیه امام خمینی(ره) پاسخ داد و آشکارا نام امام(ره) را برفراز منبر تکرار نمود و از مقام شامخ ایشان تجلیل کرد.
این سخنرانی باعث شد که تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی ممنوع المنبر شود.
او پس از پیروزی انقلاب اسلامی و پس ازهفت سال ممنوعیت منبر، در حضور حضرت امام(ره) و هزاران نفر دیگر سخنرانی کرد و بار دیگر مورد تایید و تفقد ایشان قرار گرفت.
سپس به رغم کهولت سن، تا پایان عمر به منبرهای روشنگر خویش ادامه داد تا این که در 27 آذر 1377 ش برابر با 28 شعبان 1419 ق در 91 سالگی دار فانی را وداع گفت و در حرم حضرت عبدالعظیم در ری به خاک سپرده شد.
عمده آثار وی با نام «گفتار فلسفی» انتشار یافته که کودک از نظر وراثت و تربیت، جوان از نظر عقل و احساسات و بزرگسال و جوان از نظر افکار و تمایلات و الحدیث در 5 جلد از آن جملهاند.