احکام شرعی - احکام نماز/ - شکیات/ - شکهای صحیح - تطابق با فتوای آیت الله العظمی فاضل

1199 - در نه صورت اگر در شماره رکعتهای نماز چهار رکعتی شک کند باید فکرنماید، پس اگر یقین یا گمان به یک طرف شک پیدا کرد همان طرف را بگیرد و نمازرا تمام کند و گرنه به دستورهایی که گفته می شود عمل نماید و آن نه صورت از این قرار است : اول : آنکه بعد از سر برداشتن از سجده دوم شک کند دو رکعت خوانده یا سه رکعت ، که باید بنا بگذارد سه رکعت خوانده و یک رکعت دیگر بخواند و نمازرا تمام کند و بعد از نماز یک رکعت نماز احتیاط ایستاده یا دو رکعت نشسته به دستوری که بعد گفته می شود بجا آورد.

1200 - اگر یکی از شکهای صحیح برای انسان پیش آید نباید نماز را بشکند وچنانچه نماز را بشکند معصیت کرده است پس اگر پیش از انجام کاری که نمازرا باطل می کند مثل روگرداندن از قبله ، نماز را از سر گیرد نماز دومش هم باطل است . و اگر بعد از انجام کاری که نماز را باطل می کند مشغول نماز شود نمازدومش صحیح است .

1201 - اگر یکی از شکهایی که نماز احتیاط بر آنها واجب است در نماز پیش آید،چنانچه انسان نماز را تمام کند و بدون خواندن نماز احتیاط، نماز را از سربگیرد، معصیت کرده است . پس اگر پیش از انجام کاری که نماز را باطل می کندنماز را از سر گرفته ، نماز دومش هم باطل است ، و اگر بعد از انجام کاری که نمازرا باطل می کند مشغول نماز شده ، نماز دومش صحیح است .

1202 - وقتی یکی از شکهای صحیح برای انسان پیش آید، چنانکه گفته شد باید فکرکند، ولی اگر چیزهایی که به واسطه آنها ممکن است یقین یا گمان به یک طرف شک پیدا شود از بین نمی رود، چنانچه کمی بعد فکر کند، اشکال ندارد، مثلا اگر در سجده شک کند می تواند تا بعد از سجده فکر کردن را تأخیر بیندازد.

1203 - اگر اول گمانش به یک طرف بیشتر باشد، بعد دو طرف در نظر او مساوی شود باید به دستور شک عمل نماید، و اگر اول دو طرف در نظر او مساوی باشد و به طرفی که وظیفه او است بنا بگذارد، بعد گمانش به طرف دیگر برود باید همان طرف را بگیرد و نماز را تمام کند.

1204 - کسی که نمی داند گمانش به یک طرف بیشتر است یا هر دو طرف در نظر اومساوی است ، باید احتیاط کند و در هر مورد، احتیاط بطور مخصوصی است که درکتابهای مفصل گفته شده است .

1205 - اگر بعد از نماز بداند که در بین نماز حال تردیدی داشته که مثلا دو رکعت خوانده یا سه رکعت و بنا را بر سه گذاشته ، ولی نداند که گمانش به خواندن سه رکعت بوده یا هر دو طرف در نظر او مساوی بوده ، به احتیاط واجب باید نمازاحتیاط را بخواند.

1206 - اگر موقعی که تشهد می خواند یا بعد از ایستادن شک کند که دو سجده رابجا آورده یا نه و در همان موقع یکی از شکهایی که اگر بعد از تمام شدن دو سجده اتفاق بیفتد صحیح می باشد برای او پیش آید، مثلا شک کند که دو رکعت خوانده یا سه رکعت ، ( بايد به دستور آن شك عمل كند و بنابر احتياط واجب نمازش را هم دوباره بخواند.) به احتیاط واجب باید به دستور آن شک عمل کند و نمازش را هم دوباره بخواند.

1207 - اگر پیش از آنکه مشغول تشهد شود یا در رکعتهایی که تشهد ندارد پیش ازایستادن شک کند که دو سجده را بجا آورده یا نه ، و در همان موقع یکی از شکهایی که بعد از تمام شدن دو سجده صحیح است برایش پیش آید، نمازش باطل است .

1208 - اگر موقعی که ایستاده ، بین سه و چهار یا بین سه و چهار و پنج شک کند ویادش بیاید که دو سجده یا یک سجده از رکعت پیش بجا نیاورده ، نمازش باطل است .

1209 - اگر شک او از بین برود و شک دیگری برایش پیش آید، مثلا اول شک کندکه دو رکعت خوانده یا سه رکعت ، بعد شک کند که سه رکعت خوانده یا چهار رکعت ،باید به دستور شک دوم عمل نماید.

1210 - اگر بعد از نماز شک کند که در نماز مثلا بین دو و چهار شک کرده یا بین سه و چهار، احتیاط واجب آن است که به دستور هر دو عمل کند و نماز را هم دوباره بخواند.

1211 - اگر بعد از نماز بفهمد که در نماز شکی برای او پیش آمده ولی نداند ازشکهای باطل بوده یا از شکهای صحیح و اگر از شکهای صحیح بوده کدام قسم آن بوده است ، بنا بر احتیاط واجب باید به دستور شکهایی که صحیح بوده و احتمال می داده عمل کند و نماز را هم دوباره بخواند.

1212 - کسی که نشسته نماز می خواند اگر شکی کند که باید برای آن ، یک رکعت نمازاحتیاط ایستاده یا دو رکعت نشسته بخواند، ( يك ركعت ...) باید دو رکعت نشسته به جا آورد، بلکه اگر شکی کند که باید برای آن دو رکعت نماز احتیاط ایستاده بخواند، بایددو رکعت نشسته بجا آورد.

1213 - کسی که ایستاده نماز می خواند اگر موقع خواندن نماز احتیاط از ایستادن عاجز شود، باید مثل کسی که نماز را نشسته می خواند و حکم آن در مسأله پیش گفته شدنماز احتیاط را بجا آورد.

1214 - کسی که نشسته نماز می خواند اگر موقع خواندن نماز احتیاط بتواند بایستد،باید به وظیفه کسی که نماز را ایستاده می خواند عمل کند.