دعادر طلب عفو و رحمت:
بار الها بر محمد و آلش درود فرست،
و شهوتم را از هر حرامى درهم شکن،
و میل شدید مرا از هر معصیتى بگردان،
و مرا از آزار کردن هر مؤمن
و مؤمنه و مسلم و مسلمه اى بازدار.
الهى،
هر بنده اى که درباره من مرتکب کارى شده که
بر او حرام کرده اى،
یا آبروى مرا که به حفظ آن فرمانش دادى ریخته باشد،
پس زیر بار
ستم بر من مرده،
یا در حال حیات بر عهده اش مانده،
پس او را در ستمى که بر من روا داشته مورد مغفرت قرار ده،
و در حقّى که از من ربوده او را عفو کن،
و درباره آنچه با من کرده وى را سرزنش منما،
و به خاطر اینکه مرا آزرده رسوایش مکن،
و این گذشت سمیحانه
مرا از آنان،
و صدقه رایگان مرا بر آنان از پاکیزه ترین
صدقات صدقه دهندگان و بالاترین صله هاى کسانى که به پیشگاهت تقرب مى جویند قرار ده،
و جزاى مرا در
برابر عفو من از ایشان،
عفوت،
و در برابر دعایم در حق آنان رحمتت قرار ده،
تا
هر کدام از ما به سبب فضل تو سعادتمند شده،
و هر یک از ما به احسان تو رستگار گردیم.
الهى،
و هر یک از بندگانت که از جانب من به او صدمه اى رسیده،
یا از سوى من
آزارى متوجه او شده،
یا ازمن و یا به سبب من ستمى براو رفته،
پس حق او را پایمال کرده،
یا به مظلمه اش
بر او سبقت جستم،
پس بر محمّد و آلش درود فرست،
و او را به توانگرى خود از من
خشنود فرما،
و حقّش را از نزد خود پرداخت کن،
آنگاه مرا از عقوبتى که به حکم تو مستحق آن شده ام
حفظ فرما،
و از کیفرى که مقتضاى عدل توست خلاص کن،
زیرا توان و قدرت مرا
طاقت عذاب تو نیست،
و تاب و طاقت من تکافوى خشم تو را نمى کند،
زیرا که
اگر مرا بر پایه حق مکافات کنى هلاکم مى نمایى،
و اگر رحمتت را شامل حالم نکنى
نابودم مى سازى.
الهى،
از تو چیزى را مى خواهم -اى خدا من- که بخشش آن چیزى از تو کم نمى کند،
و برداشتن بارى را طلب مى کنم که برداشتن آن بر تو گران نیست.
الهى،
از تو مى خواهم
که نفسم را به من ببخشى که آن را براى این خلق نکردى که به وسیله آن از شرى دورى جویى،
یا بدان وسیله خیرى
بدست آورى،
ولى این نفس را آفریدى تا قدرتت را بر ایجاد نظیر آن نمودار سازى،
و دلیل و حجت
بر همانندش باشد.
و من از تو مى خواهم که گناهانم را که زیر سنگینى بارشان مانده ام از دوش
من بردارى،
و از تو نسبت به آنچه سنگینى آن مرا به زانو درآورده یارى مى طلبم،
پس بر
محمد و آلش درود فرست،
و نفس مرا به جهت ستم بر خویش مورد بخشایش قرار ده،
و
رحمتت را به تحمل بار گران من بگمار،
چه آنکه رحمتت فراوان به فریاد بدکرداران رسیده،
و چه بسا که عفوت شامل ستمکاران شده،
پس بر محمد و آلش درود فرست،
و مرا سرمشق کسانى قرارده که آنان را به بخشایش خود از افتادنگاههاى خطاکاران
بلند داشته اى،
و به توفیقت از ورطه هاى تبهکاران رهایى بخشیده اى،
تا در سایه بخششت از اسارت خشم و غضبت آزاد شده،
و به دست احسانت
از بند عدلت رهایى یافته اند.
خداوندا اگر تو چنین معامله کنى،
این لطف را در حق کسى روا داشته اى
که استحقاق عقوبتت را منکر نیست،
و خود را از سزاوارى
نکوهشت تبرئه نمى کند.
خداوندا این رفتار را با کسى مى کنى که خوفش از تو از
طمعش به تو بیشتر است،
و نومیدیش از نجات از امید
رهایى پابرجاتر است،
نه اینکه نومیدیش از باب یأس از رحمت تو،
یا طمعش از جهت
مغرور بودن به کرم تو باشد،
بلکه به علّت قلّت حسناتش در میان گناهانش،
و سست بودن
دلائلش در مورد وظائفى که بر عهده او بوده و از انجامش سرباز زده مى باشد.
اما تو -اى پروردگار من- سزاوارى که
صدّیقان به تو مغرور نشوند،
و گنهکاران از تو مأیوس نگردند،
زیرا تو پروردگار
بزرگى هستى که فضلت را از احدى دریغ نمى کنى،
و حق خود را به طور کامل از کسى دریافت
نمى دارى،
یاد تو از (یاد همه) یادشدگان برتر است،
و نامهایت منزه از آن است که
منسوبان بدانها نامیده شوند،
و نعمتت در میان تمام آفریدگان پخش و پراکنده است،
پس سپاس تو راست بر تمام آنچه بیان شد اى پروردگار جهانیان.