وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السّلَامُ إِذَا حَزَنَهُ أَمْرٌ وَ أَهَمّتْهُ الْخَطَایَا
چون برنامه اى او را اندوهگین مى ساخت:
الهى اى کفایت کننده تنهاى ناتوان،
و اى نگهبان از حادثه ترسناک،
خطاها مرا به تنهایى کشانده و یار و یاورى با من نیست،
و از تحمل خشمت ناتوان شده ام و
پشتیبانى ندارم،
و در معرض ترس لقاى توام و براى ترسم آرام بخشى
نیست،
اگر بیمم دهى چه کسى مرا ایمنى دهد؟ و اگر تنهایم گذارى کیست
که مرا یارى دهد؟ و اگر ناتوانم سازى چه کسى توانم دهد؟
الهى،
پرورده را جز پروردگار پناه ندهد،
و مغلوب را جز غالب
امان نبخشد،
و مطلوب را جز طالب یارى نکند،
و اى
خداى من همه این وسائل به دست توست،
و گریز و پناه هم به سوى توست،
پس بر
محمد و آلش درود فرست،
و گریزم را به پناه خود بر،
و حاجتم را برآور.
الهى
اگر روى کریم خود را از من بگردانى،
یا مرا از فضل بزرگت
بى نصیب کنى،
یا روزیت را از من دریغ ورزى،
یا رشته پیوندت را از من بگسلى،
راهى براى دستیابى به هیچ یک آرزوهایم جز وجود تو نخواهم یافت،
و بر آنچه پیش توست جز به
کمک تو دست نخواهم یافت،
زیرا که من بنده تو و در قبضه قدرت توام،
اختیارم
به دست توست،
با فرمان تو مرا فرمانى نیست،
حکم تو بر من جارى است،
و قضایت در حق من براساس
عدل است،
و مرا قدرت خروج از قلمرو سلطنت تو نیست،
و
بر تجاوز از قدرتت قدرت ندارم،
و قادر بر جلب محبتت نیستم،
و به خشنودیت
نتوانم رسید،
و به آنچه نزد توست دست نخواهم یافت مگر به سبب طاعت و فضل و رحمت تو.
الهى شب را صبح کردم و روز را به شب بردم درحالى که بنده ذلیل توام،
که جز به کمک تو بر جلب
نفعى و دفع زیانى قدرت ندارم،
من در حق خودم به این خوارى و زمینگیرى شهادت مى دهم،
و به ضعف
قوّت و کمى تدبیر خود اعتراف مى کنم،
پس به آنچه به من وعده داده اى وفا کن،
و
آنچه را عنایت فرموده اى برایم کامل ساز،
زیرا که من بنده بینوا،
زار،
ناتوان،
دردمند،
خوار،
بى مقدار،
فقیر،
ترسان و پناهنده به توام.
بارخدایا بر
محمد و آلش درود فرست،
و مرا از یاد خودت در آنچه به من عطا کرده اى گرفتار فراموشى مکن،
و از احسانت در آنچه به من مرحمت کرده اى غافل مساز،
و از اجابت دعایم گرچه
به تأخیر افتد نومیدم مکن،
چه در خوشى باشم یا ناخوشى،
در سختى یا رفاه،
در سلامتى یا بلاء،
در شدت حاجت یا آغوش نعمت،
در دارایى یا تنگدستى،
در فقر یا توانگرى.
بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست،
و چنان کن که ثناى
تو گویم،
و مدح تو نمایم،
و در تمام احوال چنان به سپاس تو برخیزم که به آنچه از دنیا نصیبم کنى
خوشحال نشوم،
و بر آنچه مرا در دنیا از آن محروم مى دارى غمگین
نگردم،
و خانه دلم را جلوه گاه تقوا قرار ده،
و بدنم را به کارى وادار که مقبول تو باشد،
و مرا با قرار دادنم در گردونه طاعت از هر اندیشه خلاف بازدار،
تا چیزى را که تو نمى پسندى
نپسندم،
و چیزى را که از آن خشنودى ناپسند ندارم.
الهى
بر محمد و آلش درود فرست،
و قلبم را خلوتگه محبت خود ساز،
و به یاد خود مشغول
دار،
و به خوف و هراس از خود نشاط بر عملش ده،
و به رغبت به سوى خود
نیرومندش ساز،
و به سوى طاعت خود تمایلش ده،
و در خوشایندترین راههاى به سوى خودروانش ساز،
و در تمام دوره زندگیم این قلب را به رغبت در آنچه نزد توست رام گردان،
و تقوایت را
از دنیا توشه ام کن،
و کوچ مرا حرکت به سوى رحمتت قرار ده،
و ورودم را به سرمنزل رضاى خود
مقرّر فرما،
و در بهشتت جایم ده،
و مرا قدرتى کرامت کن که به سبب
آن تمام بارِ خشنودیت را بر دوش کشم،
و فرارم را به سوى خودت،
و رغبتم را
به آنچه نزد توست قرار ده،
و لباس وحشت از شرار خلقت را بر دلم بپوشان،
و انس به خودت
و دوستانت و اهل طاعتت را به من ارزانى دار،
و براى هیچ فاجر
و کافرى بر من منّت و نعمتى قرار مده،
و روى نیازم را به طرف آنان مکن،
بلکه آرامش دل و راحت جان و بى نیازى و انجام گرفتن کارهایم را
بر عهده خود و گزیدگان خلقت واگذار.
بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست،
و مرا همنشین آنان قرار ده،
و مرا یار آنان قرار ده،
و بر من منّت گذار که
شوقم متوجه تو باشد،
و برایت چنان کنم که دوست دارى و مى پسندى،
زیرا که تو بر
همه کارى توانایى،
و این همه بر تو آسان است.