آیت‌اللَّه سیدعلی‌اکبر برقعی قمی متخلص به کاشف، در سال 1278 ش (1317 ق) در قم به دنیا آمد.
وی از محضر حضرات آیات میرزای نایینی و سید ابوالحسن اصفهانی، شیخ عباس قمی و شیخ آقا بزرگ تهرانی بهره برد.
سپس راهی قم شد و با ورود آیت‌اللَّه حائری یزدی به قم، به عنوان یکی از مشاوران آن بزرگوار، درباره حوزه علمیه و رسیدگی به امور طلاب تبادل نظر می‌کرد.
وی در زمان جنگ جهانی دوم به تشکیل انجمن خیریه برای کمک به مردم همت گماشت و پس از جنگ به عنوان یکی از علمای جهان اسلام در کنگره جهانی صلح در پاریس و وین به ایراد سخن پرداخت.
اما پس از مراجعت از اروپا، بازداشت و به شیراز و سپس یزد تبعید شد و 14 سال از عمر شریف خود را در تبعید گذراند.
آثاری چون راهنمای دانشوران، مهر تابان، جلوه حق، دُرج گهر و سیاست‌نامه حضرت علی(ع) و.
.
.
از اوست.
آیت‌اللَّه برقعی در 13 مرداد 1366 ش(هشتم ذی‌قعده 1407ق) در تهران درگذشت.