حجت الاسلام والمسلمین استاد سیدکاظم حسینی لواسانی معروف به "عصّار" دانشمند و حکیم برجسته مسلمان در حدود سال 1263ش (1302ق) در خاندانی فرهیخته در کاظمین به دنیا آمد.
در حالی که یک سال داشت، پدرش او را به تهران آورد و سید کاظم از آن پس به تحصیل علم پرداخت.
وی دارای هوشی سرشار و استعدادی خدادادی بود به طوری که در سه سالگی به قرائت قرآن و فراگیری ادبیات فارسی و تعلیم خط پرداخت و در پنج سالگی تمام قرآن را از حفظ نمود.
استاد عصار سپس راهی اصفهان شد و در آنجا به تحصیل فلسفه مشغول شد.
وی پس از مدتی به تهران بازگشت و نزد استادان این شهر، فلسفه، عرفان و فقه آموخت و به مدارج والای علمی دست یافت.
استاد سید کاظم لواسانی در سال 1290ش به عتبات رفت و پس از بهره‌گیری از عالمان آن دیار همچون شیخ الشریعه اصفهانی، آقاضیاءالدین عراقی و میرزا محمدتقی شیرازی موفق به اخذ اجتهاد گردید.
ایشان پس از اقامت ده ساله در عراق، مجدداً به تهران مراجعت نمود و در مدرسه سپهسالار، به تدریس فلسفه مشغول شد.
وی همچنین مدتی در اروپا به سر برد و به زبان فرانسه تسلط پیدا کرد.
از این عالم و مدرس بزرگوار آثاری بر جای مانده که تفسیر سوره حمد و کتاب علم الحدیث از آن جمله‌اند.
استاد سید کاظم عصار سرانجام در نوزدهم دی ماه 1353ش برابر با 26 ذی‌حجه 1394ق در نود سالگی بدرود حیات گفت و در حرم عبدالعظیم(ع) به خاک سپرده شد.