رحلت علامه طباطبایی (1360 ش)
علامه سیدمحمدحسین طباطبایی در سال 1281 ش برابر با 1321 قمری در تبریز متولد گردید و در 5 سالگی مادر و در 9 سالگی پدرش را از دست داد.
در همان زمان علاوه بر فراگیری قرآن، به تحصیل روی آورد و در 23 سالگی عازم نجف شد و طی 11 سال اقامت در این شهر از محضر آیات عظام میرزای نایینی، سیدابوالحسن اصفهانی، محمدحسین غروی‌اصفهانی و میرزاعلی قاضی‌طباطبایی استفاده برد.
سپس به مدت 10 سال در تبریز اقامت گزید اما نهایتا در سال 1325 ش راهی قم شد و در این شهر به تفسیر و تدریس حکمت پرداخت.
مهم‌ترین اثر علامه، تفسیرالمیزان نام دارد، این کتاب شریف که اصل آن به زبان عربی و در 20 جلد است بارها منتشر شده است.
اصول فلسفه و روش رئالیسم، بدایه الحکمه، نهایه الحکمه، حاشیه بر اسفار و.
.
.
.
از دیگر آثار ایشان است.
شاگردان فاضلی در حلقه درس ایشان مراتب کمال را پیموده‌اند.
از جمله حضرات آیات شهید مطهری، شهید بهشتی، شهید مفتح، شهید قدوسی، شهید قاضی طباطبایی، مکارم شیرازی، مصباح یزدی، امینی، نوری همدانی، حسن‌زاده آملی، جوادی آملی و.
.
.
خوشه‌چین خرمن معرفت علامه بودند.
علامه 24 آبان 1360 ش برابر با 18 محرم 1402 ق دارفانی را وداع کرد.
مزارش در کنار حرم حضرت معصومه(س) زیارتگاه عاشقان و شیفتگانش می‌باشد.