حکمت : 130 - تقوی، برترین توشه
ترجمه : علامه جعفری
130- وَ قَالَ ( علیه السلام ) : وَ قَدْ رَجَعَ مِنْ صِفِّینَ فَأَشْرَفَ عَلَى الْقُبُورِ بِظَاهِرِ الْکُوفَةِ یَا أَهْلَ الدِّیَارِ الْمُوحِشَةِ وَ الْمَحَالِّ الْمُقْفِرَةِ وَ الْقُبُورِ الْمُظْلِمَةِ یَا أَهْلَ التُّرْبَةِ یَا أَهْلَ الْغُرْبَةِ یَا أَهْلَ الْوَحْدَةِ یَا أَهْلَ الْوَحْشَةِ أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ سَابِقٌ وَ نَحْنُ لَکُمْ تَبَعٌ لَاحِقٌ أَمَّا الدُّورُ فَقَدْ سُکِنَتْ وَ أَمَّا الْأَزْوَاجُ فَقَدْ نُکِحَتْ وَ أَمَّا الْأَمْوَالُ فَقَدْ قُسِمَتْ هَذَا خَبَرُ مَا عِنْدَنَا فَمَا خَبَرُ مَا عِنْدَکُمْ ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَى أَصْحَابِهِ فَقَالَ أَمَا لَوْ أُذِنَ لَهُمْ فِی الْکَلَامِ لَأَخْبَرُوکُمْ أَنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوَى.
آن حضرت (علیه السلام) موقعی که از صفین برگشت و به قبرهای بیرون کوفه مشرف شد، فرمود: ای اهل سرزمین وحشتناک، و محل های خشک و بی آب و علف و گورهای تاریک، ای آرمیدگان در خاک، ای اهل غربت و تنهایی، ای غوطه وران در وحشت، شما طلایه داران مایید که بر ما سبقت گرفتید و ما به دنبال شما می آییم و به شما می رسیم. اما خانه هایی که از خود گذاشتید و رفتید، پس از شما آمدند و در آنها مسکن گزیدند و شوهرها زن انتخاب کردند و زن ها شوهر. و اما اموال میان وارثان تقسیم شد. این بود خبری که ما زندگان برای شما داشتیم، حال خبر شما برای ما چیست؟ سپس آن حضرت به یاران خود متوجه شد و فرمود: بدانید اگر به آنان اجازه سخن گفتن داده می شد، خبر می دادند و می گفتند: (یقینا بهترین توشه برای ابدیت تقوی است).