نهج البلاغه - نامه : 51 - به ماموران مالیات

نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام):

 به مامورین مالیات

از بنده خدا علی امیرالمومنین به مامورین مالیات اما بعد از حمد و ثنای خداوندی، هر کس که از سرنوشتی که رو به سوی آن می رود نترسد، برای نفس خود ذخیره ای نمی اندوزد که آن را نگهبانی نماید و بدانید آنچه به آن مکلف شده است آسان و اندک است در حالی که پاداش آن فراوان است.
 و اگر عذاب و کیفری ترسناک در آنچه که مورد نهی خداوندی قرار گرفته است مانند ظلم و عداوت وجود داشت، در پاداش نیک پرهیز از آن نهی شده ها امتیازی بود که عذری در رها کردن طلب آن نبود.
 پس مابین مردم و خودتان انصاف بورزید و به برآوردن نیازهای آنان تحمل نمایید، زیرا شمایید خزانه داران رعیت و وکلای امت و سفیران پیشوایان.
 و هیچ کس را درباره احتیاجی که دارد به خشم وادار نکنید و از آنچه که طلب می کند، بازمدارید و برای دریافت مالیات لباس زمستان و تابستان مردم را مفروشید، همچنین حیوان ها یا بنده ای را که وسیله کار صاحبش است، از دستش مگیرید.
 و هیچ کس را برای یک درهم تازیانه مزنید و دست به مال کسی نیازید، چه مسلمان نمازگزار باشد و چه با مسلمانان پیمان همزیستی بسته باشد.
 مگر اسبی یا سلاحی پیدا کنید که به وسیله آنها تجاوزی به اهل اسلام صورت گیرد، زیرا شایسته نیست برای مسلمانان که وسیله جنگ را در اختیار دشمنان اسلام بگذارد.
 مبادا که شوکت و قدرتی برای کفر بیفزاید.
 و هرگز از خیرخواهی و خیراندیشی درباره خویش دریغ مدارید، همچنین از نیک رفتاری در میان لشکریان و یاری به رعیت و تقویت دین خدا هرگز مضایقه نکنید و در راه خدا در تحقیق بخشیدن به آنچه برای شما واجب کرده است، کوشش و تلاش نمایید، زیرا خداوند سبحان به ما و شما احسان فرموده است که با کوشش ها و تلاش های خود سپاسگزارش باشیم و تا آن جا که قدرت ما می رسد او را یاری نماییم و قوه و نیرویی نیست مگر از مقام خداوند بزرگ و باعظمت.