حکمت : 99 - اقرار به عبودیّت و حضور در پیشگاه عدالت الهی
ترجمه : علامه جعفری
وَ سَمِعَ رَجُلًا یَقُولُ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ فَقَالَ :إِنَّ قَوْلَنَا إِنَّا لِلَّهِ إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْمُلْکِ وَ قَوْلَنَا وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْهُلْکِ .
آن حضرت شنید که مردی می گوید: (انالله و انا الیه راجعون) (ما از آن خداییم و به سوی او برمی گردیم). آن حضرت فرمود: این که می گوییم (انالله) اقرار به محکومیت (بندگی) خویشتن است و این سخن ما که (و انا الیه راجعون) اقرار به رخت بستن همه ما از دنیا است .