نهج البلاغه - خطبه : 92 - بعد از کشته شدن عثمان

92-  و من کلام له (علیه السلام) لما أراده الناس على البیعة بعد قتل عثمان :
دَعُونِی وَ الْتَمِسُوا غَیْرِی فَإِنَّا مُسْتَقْبِلُونَ أَمْراً لَهُ وُجُوهٌ وَ أَلْوَانٌ لَا تَقُومُ لَهُ الْقُلُوبُ وَ لَا تَثْبُتُ عَلَیْهِ الْعُقُولُ وَ إِنَّ الْآفَاقَ قَدْ أَغَامَتْ وَ الْمَحَجَّةَ قَدْ تَنَکَّرَتْ.
وَ اعْلَمُوا أَنِّی إِنْ أَجَبْتُکُمْ رَکِبْتُ بِکُمْ مَا أَعْلَمُ وَ لَمْ أُصْغِ إِلَى قَوْلِ الْقَائِلِ وَ عَتْبِ الْعَاتِبِ وَ إِنْ تَرَکْتُمُونِی فَأَنَا کَأَحَدِکُمْ وَ لَعَلِّی أَسْمَعُکُمْ وَ أَطْوَعُکُمْ لِمَنْ وَلَّیْتُمُوهُ أَمْرَکُمْ وَ أَنَا لَکُمْ وَزِیراً خَیْرٌ لَکُمْ مِنِّی أَمِیراً.

خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): از سخنانی که آن حضرت در آن هنگام که مردم خواستند پس از کشته شدن عثمان با او بیعت کنند فرموده است.

مرا رها کنید و از دیگری التماس کنید، زیرا ما به استقبال امری می رویم که جنبه ها و رنگهایی دارد که دلها بر آن تاب نیاورد و عقول بر آن ثبات نمی دارد. آفاق فضای آینده را ابر فراگرفته و راه راست مشوه و ناشناخته است. و بدانید:
 قطعا اگر پاسخ مثبت در این امر به شما بدهم، طبق آنچه که می دانم، با شما عمل خواهم کرد و به سخن هیچ گوینده و ملامت هیچ ملامتگری گوش نخواهم داد. و اگر مرا رها کنید، من مانند یکی از شما خواهم بود. و شاید من شنواتر و مطیع تر از همه شما به آن کسی خواهم بود که امر زمامداری خود را به او بسپارید. و من برای شما وزیر باشم، بهتر از آن است تا امیر شما باشم.