81- و من کلام له (علیه السلام) فی الزهد : أَیُّهَا النَّاسُ الزَّهَادَةُ قِصَرُ الْأَمَلِ وَ الشُّکْرُ عِنْدَ النِّعَمِ وَ التَّوَرُّعُ عِنْدَ الْمَحَارِمِ فَإِنْ عَزَبَ ذَلِکَ عَنْکُمْ فَلَا یَغْلِبِ الْحَرَامُ صَبْرَکُمْ وَ لَا تَنْسَوْا عِنْدَ النِّعَمِ شُکْرَکُمْ فَقَدْ أَعْذَرَ اللَّهُ إِلَیْکُمْ بِحُجَجٍ مُسْفِرَةٍ ظَاهِرَةٍ وَ کُتُبٍ بَارِزَةِ الْعُذْرِ وَاضِحَةٍ .
خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): در معنای زهد
ای مردم، زهد کوتاه کردن آرزو است و شکر در هنگام برخورداری از نعمتها و پرهیزکاری شدید در موقع رویاروئی با محرمات و اگر این مقام والای زهد از شما دور باشد (اقلا) حرام بر شکیبائی شما پیروز نگردد.
و سپاسگزاریتان را در هنگام برخورداری از نعمتها فراموش ننمایید خداوند با حجتهای آشکار و روشن و کتابهای آسمانی واضح که موارد عذر را بیان نموده است، جای پوزشی برای شما نگذاشته است.