نهج البلاغه - نامه : 5 - به اشعث بن قیس

5-  و من کتاب له ( علیه السلام ) إلى أشعث بن قیس عامل أذربیجان :
وَ إِنَّ عَمَلَکَ لَیْسَ لَکَ بِطُعْمَةٍ وَ لَکِنَّهُ فِی عُنُقِکَ أَمَانَةٌ وَ أَنْتَ مُسْتَرْعًى لِمَنْ فَوْقَکَ لَیْسَ لَکَ أَنْ تَفْتَاتَ فِی رَعِیَّةٍ وَ لَا تُخَاطِرَ إِلَّا بِوَثِیقَةٍ وَ فِی یَدَیْکَ مَالٌ مِنْ مَالِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَنْتَ مِنْ خُزَّانِهِ حَتَّى تُسَلِّمَهُ إِلَیَّ وَ لَعَلِّی أَلَّا أَکُونَ شَرَّ وُلَاتِکَ لَکَ وَ السَّلَامُ .

نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام):

 به اشعث بن قیس کارگزار او در آذربایجان

قطعی است که عمل تو طعمه ای برای تو نیست، بلکه آن عمل امانتی است در گردن تو، و تو زیر نظر کسی هستی که بالاتر از توست. و برای تو شایسته نیست که درباره رعیت استبداد بورزی و بدون اعتماد به حق هرگز برای کارهای بزرگ خود را به مخاطره نینداز، و در دستت مالی از مال خداوند عزوجل قرار گرفته است و تو از امانتداران آن هستی تا آن را به دست من برسانی.امیدوارم که من برای تو بدترین زمامداران نباشم (درود بر شایستگان).