حکمت : 402 - خطر سخن بیجا
ترجمه : علامه جعفری
وَ قَالَ ( علیه السلام ) : لِبَعْضِ مُخَاطِبِیهِ وَ قَدْ تَکَلَّمَ بِکَلِمَةٍ یُسْتَصْغَرُ مِثْلُهُ عَنْ قَوْلِ مِثْلِهَا لَقَدْ طِرْتَ شَکِیراً وَ هَدَرْتَ سَقْباً .
قال الرضی : و الشکیر هاهنا أول ما ینبت من ریش الطائر قبل أن یقوى و یستحصف و السقب الصغیر من الإبل و لا یهدر إلا بعد أن یستفحل .
و به یکی از مخاطبینش که سخنی گفته بود که شایسته او نبود (یعنی بالاتر از شخصیت او بود) فرمود: بال در نیارورده پریدی و نرسیده به بلوغ بانگ درآوردی .