نهج البلاغه - حکمت : 377 - خوبان بترسند و بَدان ناامید مباشند

وَ قَالَ ( علیه السلام ) : لَا تَأْمَنَنَّ عَلَى خَیْرِ هَذِهِ الْأُمَّةِ عَذَابَ اللَّهِ لِقَوْلِهِ تَعَالَى فَلا یَأْمَنُ مَکْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ وَ لَا تَیْأَسَنَّ لِشَرِّ هَذِهِ الْأُمَّةِ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ لِقَوْلِهِ تَعَالَى إِنَّهُ لا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْکافِرُونَ .

و فرمود: بر نیکان این امت از عذاب خداوندی خاطر جمع مباش، زیرا خدا فرموده است: (از کیفر مخفی خدا ایمن نمی باشند مگر مردم زیانکار) و مایوس نشوید از رحمت خداوندی بر تبهکاران این امت، زیرا خدا فرموده است (قطعی است که از رحمت خداوندی ناامید نمی شوند مگر مردم کافر) .