نهج البلاغه - حکمت : 374 - علیه زشتی ها بپا خیزید

وَ فِی کَلَامٍ آخَرَ لَهُ یَجْرِی هَذَا الْمَجْرَى :فَمِنْهُمُ الْمُنْکِرُ لِلْمُنْکَرِ بِیَدِهِ وَ لِسَانِهِ وَ قَلْبِهِ فَذَلِکَ الْمُسْتَکْمِلُ لِخِصَالِ الْخَیْرِ وَ مِنْهُمُ الْمُنْکِرُ بِلِسَانِهِ وَ قَلْبِهِ وَ التَّارِکُ بِیَدِهِ فَذَلِکَ مُتَمَسِّکٌ بِخَصْلَتَیْنِ مِنْ خِصَالِ الْخَیْرِ وَ مُضَیِّعٌ خَصْلَةً وَ مِنْهُمُ الْمُنْکِرُ بِقَلْبِهِ وَ التَّارِکُ بِیَدِهِ وَ لِسَانِهِ فَذَلِکَ الَّذِی ضَیَّعَ أَشْرَفَ الْخَصْلَتَیْنِ مِنَ الثَّلَاثِ وَ تَمَسَّکَ بِوَاحِدَةٍ وَ مِنْهُمْ تَارِکٌ لِإِنْکَارِ الْمُنْکَرِ بِلِسَانِهِ وَ قَلْبِهِ وَ یَدِهِ فَذَلِکَ مَیِّتُ الْأَحْیَاءِ وَ مَا أَعْمَالُ الْبِرِّ کُلُّهَا وَ الْجِهَادُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ عِنْدَ الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْیِ عَنْ الْمُنْکَرِ إِلَّا کَنَفْثَةٍ فِی بَحْرٍ لُجِّیٍّ وَ إِنَّ الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْیَ عَنِ الْمُنْکَرِ لَا یُقَرِّبَانِ مِنْ أَجَلٍ وَ لَا یَنْقُصَانِ مِنْ رِزْقٍ وَ أَفْضَلُ مِنْ ذَلِکَ کُلِّهِ کَلِمَةُ عَدْلٍ عِنْدَ إِمَامٍ جَائِرٍ .

و در سخن دیگری که بر همین مفاد است آن حضرت (علیه السلام) می فرماید: از مردم باایمان کسی است که عمل زشت را با دست و زبان و قلبش منکر می شود و ناپسند می شمارد، اینست تکمیل کننده خصلتهای خیر. و کسی است که آن را با زبان و قلبش منکر می شود و ناپسند می شمارد، ولی اقدام عملی برای مقابله با منکر نمی کند. پس این شخص به دو خصلت از خصال خیر نایل گشته و یک خصلت را ضایع کرده است. و از آنان کسی است که عمل زشت را با قلبش منکر می شود و ناپسند می شمارد، ولی با زبان و با دست کاری در مقابل عمل زشت انجام نمی دهد. چنین کسی شریفترین خصلتها را از سه خصلت ضایع کرده و به یکی از آن خصلتهای سه گانه توفیق یافته است و از آنان کسی است که عمل بد را نه به دست و نه به دل و نه به زبان زشت نشمارد و اینست مرده در میان زنده ها. هیچ یک از جمیع اعمال نیکو و جهاد در راه خدا در مقابل امر به معروف و نهی از منکر نیست مگر مانند یک دمیدن مخلوط با مختصری از آب دهان در برابر دریای مواج. و قطعی است که امر به معروف و نهی از منکر، نه اجل یک انسان را نزدیک می کنند و نه روزی یک انسان را کم می کنند و برتر از همه این ها کلمه عدل است که نزد پیشوای ستمکار بیان شود .