نهج البلاغه - حکمت : 357 - فرهنگ تسلیت

وَ عَزَّى قَوْماً عَنْ مَیِّتٍ مَاتَ لَهُمْ فَقَالَ ( علیه السلام ) : إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ لَیْسَ لَکُمْ بَدَأَ وَ لَا إِلَیْکُمُ انْتَهَى وَ قَدْ کَانَ صَاحِبُکُمْ هَذَا یُسَافِرُ فَعُدُّوهُ فِی بَعْضِ أَسْفَارِهِ فَإِنْ قَدِمَ عَلَیْکُمْ وَ إِلَّا قَدِمْتُمْ عَلَیْهِ .

و درباره مرده ای به قومی تسلیت داد و چنین فرمود: این امر مرگ چیزی نیست که با شما شروع شده و یا به شما پایان یافته باشد. این آشنای شما به مسافرت می رفت، شما حساب کنید که به یکی از آن سفرها رفته است و یا او به سوی شما برمی گردد، یا شما به او می رسید.