حکمت : 270 - مصارف اموال الهی
ترجمه : علامه جعفری
وَ رُوِیَ أَنَّهُ ذُکِرَ عِنْدَ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ فِی أَیَّامِهِ حَلْیُ الْکَعْبَةِ وَ کَثْرَتُهُ فَقَالَ قَوْمٌ لَوْ أَخَذْتَهُ فَجَهَّزْتَ بِهِ جُیُوشَ الْمُسْلِمِینَ کَانَ أَعْظَمَ لِلْأَجْرِ وَ مَا تَصْنَعُ الْکَعْبَةُ بِالْحَلْیِ فَهَمَّ عُمَرُ بِذَلِکَ وَ سَأَلَ عَنْهُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ( علیه السلام ) فَقَالَ ( علیه السلام ) :إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ أُنْزِلَ عَلَى النَّبِیِّ ( صلى الله علیه وآله ) وَ الْأَمْوَالُ أَرْبَعَةٌ أَمْوَالُ الْمُسْلِمِینَ فَقَسَّمَهَا بَیْنَ الْوَرَثَةِ فِی الْفَرَائِضِ وَ الْفَیْ‌ءُ فَقَسَّمَهُ عَلَى مُسْتَحِقِّیهِ وَ الْخُمُسُ فَوَضَعَهُ اللَّهُ حَیْثُ وَضَعَهُ وَ الصَّدَقَاتُ فَجَعَلَهَا اللَّهُ حَیْثُ جَعَلَهَا وَ کَانَ حَلْیُ الْکَعْبَةِ فِیهَا یَوْمَئِذٍ فَتَرَکَهُ اللَّهُ عَلَى حَالِهِ وَ لَمْ یَتْرُکْهُ نِسْیَاناً وَ لَمْ یَخْفَ عَلَیْهِ مَکَاناً فَأَقِرَّهُ حَیْثُ أَقَرَّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ فَقَالَ لَهُ عُمَرُ لَوْلَاکَ لَافْتَضَحْنَا وَ تَرَکَ الْحَلْیَ بِحَالِهِ .
روایت شده است که در دوران خلافت عمر بن خطاب مذاکره ای درباره زینت کعبه و فراوانی آن شد. جمعی گفتند: اگر آنها را برداری و لشکریان مسلمانان را برای جنگ مجهز کنی، پاداش بزرگتری دارد و کعبه احتیاجی به زینت ندارد. و عمر این مساله را از امیرالمومنین (علیه السلام) پرسید. آن حضرت در پاسخ فرمود: (قرآن بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نازل شد و اموال بر چهار قسمت بود: اموال مسلمانان که آنها را میان ورثه بر طبق مقررات ارثی تقسیم کرد و غنیمت که در جهاد به دست می آوردند و آنها را بین مستمندان تقسیم نمود و خمس که خداوند آن را در موضع خود قرار داد و صدقات که خداوند آنها را در همان موضع که می خواست قرار داد. در همان روزگار زینت کعبه در آن جا وجود داشت و خداوند آن را به حال خود گذاشت و این رها کردن به حال خود نه از فراموشی ناشی شده بود و نه از آن جهت که جایش برای خدا پنهان بود. پس تو هم در همان جا قرار بده که خدا و پیامبرش قرار داده بودند.) پس عمر به آن حضرت گفت: (اگر تو نبودی ما رسوا می شدیم) و زینت کعبه را به جای خود گذاشت.