262- وَ قِیلَ إِنَّ الْحَارِثَ بْنَ حَوْطٍ أَتَاهُ فَقَالَ أَ تَرَانِی أَظُنُّ أَصْحَابَ الْجَمَلِ کَانُوا عَلَى ضَلَالَةٍ . فَقَالَ ( علیه السلام ) : یَا حَارِثُ إِنَّکَ نَظَرْتَ تَحْتَکَ وَ لَمْ تَنْظُرْ فَوْقَکَ فَحِرْتَ إِنَّکَ لَمْ تَعْرِفِ الْحَقَّ فَتَعْرِفَ مَنْ أَتَاهُ وَ لَمْ تَعْرِفِ الْبَاطِلَ فَتَعْرِفَ مَنْ أَتَاهُ . فَقَالَ الْحَارِثُ : فَإِنِّی أَعْتَزِلُ مَعَ سَعِیدِ بْنِ مَالِکٍ وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ ، فَقَالَ ( علیه السلام ) :إِنَّ سَعِیداً وَ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عُمَرَ لَمْ یَنْصُرَا الْحَقَّ وَ لَمْ یَخْذُلَا الْبَاطِلَ .
و گفته شده است: حارث بن حوط خدمت امیرالمومنین (علیه السلام) آمد و گفت: آیا می پنداری که من گمان می کنم حرکت اصحاب جمل بر گمراهی بود؟ آن حضرت فرمود: ای حارث تو به پایینت نگاه کردی و به بالایت ننگریستی لذا حیران ماندی. قطعا تو حق را نشناخته ای تا اهل حق را بشناسی و باطل را هم نشناختی تا اهل آن را بشناسی. حارث گفت: من به همراه سعید بن مالک و عبدالله بن عمر خود را کنار می کشم. آن حضرت فرمود: سعید و عبدالله بن عمر حق را کمک نکردند و باطل را خوار و مردود نشناختند .