نهج البلاغه - خطبه : 239 - در ذکر آل محمد (صلى الله علیه وآله)

239-  و من خطبة له (علیه السلام) یذکر فیها آل محمد (صلى الله علیه وآله) :
هُمْ عَیْشُ الْعِلْمِ وَ مَوْتُ الْجَهْلِ یُخْبِرُکُمْ حِلْمُهُمْ عَنْ عِلْمِهِمْ وَ ظَاهِرُهُمْ عَنْ بَاطِنِهِمْ وَ صَمْتُهُمْ عَنْ حِکَمِ مَنْطِقِهِمْ لَا یُخَالِفُونَ الْحَقَّ وَ لَا یَخْتَلِفُونَ فِیهِ وَ هُمْ دَعَائِمُ الْإِسْلَامِ وَ وَلَائِجُ الِاعْتِصَامِ بِهِمْ عَادَ الْحَقُّ إِلَى نِصَابِهِ وَ انْزَاحَ الْبَاطِلُ عَنْ مُقَامِهِ وَ انْقَطَعَ لِسَانُهُ عَنْ مَنْبِتِهِ عَقَلُوا الدِّینَ عَقْلَ وِعَایَةٍ وَ رِعَایَةٍ لَا عَقْلَ سَمَاعٍ وَ رِوَایَةٍ فَإِنَّ رُوَاةَ الْعِلْمِ کَثِیرٌ وَ رُعَاتَهُ قَلِیلٌ .

خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
 در این خطبه آل محمد علیهم السلام را متذکر می شود.
 آل محمد (صلی الله علیه و آله )حیات علمند و مرگ جهل و نادانی. بردباری آنان خبر از علم آنان می دهد، و ظاهرشان از باطنشان، و سکوت (پرمعنای آنان) از حکمتهای سخن آنان. آنان مخالفتی با حق ندارند و درباره حق اختلاف نمی ورزند. و آنان هستند ستون های اسلام و خاصگان حق که شایسته چنگ زدن می باشند. به وسیله آنان است که حق به حد و اندازه خود رسیده و باطل از جایگاه خود کنار رفته و زبانش از روییدنگاهش بریده است. (آل محمد علیهم السلام) دین را با عقل دراک و پذیرش تعقل نموده اند، نه تعقل مستند به شنیدن و نقل، زیرا راویان علم فراوانند و رعایت کنندگانش اندک.