نهج البلاغه - نامه : 16 - سخنانی از آن حضرت موقع جنگ به یاران خود

16-  و کان یقول ( علیه السلام ) لأصحابه عند الحرب :
لَا تَشْتَدَّنَّ عَلَیْکُمْ فَرَّةٌ بَعْدَهَا کَرَّةٌ وَ لَا جَوْلَةٌ بَعْدَهَا حَمْلَةٌ وَ أَعْطُوا السُّیُوفَ حُقُوقَهَا وَ وَطِّئُوا لِلْجُنُوبِ مَصَارِعَهَا وَ اذْمُرُوا أَنْفُسَکُمْ عَلَى الطَّعْنِ الدَّعْسِیِّ وَ الضَّرْبِ الطِّلَحْفِیِّ وَ أَمِیتُوا الْأَصْوَاتَ فَإِنَّهُ أَطْرَدُ لِلْفَشَلِ فَوَ الَّذِی فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ مَا أَسْلَمُوا وَ لَکِنِ اسْتَسْلَمُوا وَ أَسَرُّوا الْکُفْرَ فَلَمَّا وَجَدُوا أَعْوَاناً عَلَیْهِ أَظْهَرُوهُ .

سخنانی است از آن حضرت (علیه السلام):

 این سخنان را آن حضرت در موقع جنگ به یاران خود می فرمود

آن عقب نشینی را که بدنبال آن بازگشتی خواهید داشت و آن جولانی را که حمله ای در پی آن خواهید نمود، بااهمیت و دشوار تلقی نکنید.
 حقوق شمشیرها را در جنگ ادا کنید و خوابگاه آنها را در پهلوهای دشمنان آماده بسازید. و خود را برای وارد کردن ضربه های سخت شمشیر و بسیار نافذ مهیا بسازید. صداها را خاموش کنید، زیرا سکوت و آرامش بهترین مانع شکست و اضطراب است. پس سوگند به آن خدایی که دانه را شکافت و جانداران را آفریده است، دشمان ما اسلام را نپذیرفته، بلکه آن را با انگیزه های غیر واقعی به خود بسته اند. آنان کفر را پنهان کرده بودند و هنگامی که یارانی برای اظهار آن یافتند، آن را آشکار کردند.