نهج البلاغه - حکمت : 126 - زشتی بخل

و فرمود: من تعجب می کنم از بخیل، زیرا به سوی همان فقری شتابزده می رود که از آن گریخته است و آن توانگری که در جستجویش بود از وی فوت می شود. بخیل در این دنیا مانند فقرا زندگی می کند و در آخرت مانند توانگران محاسبه می شود. و تعجب می کنم از متکبری که دیروز چند قطره نطفه بود و فردا به لاشه ای مبدل می گردد، و تعجب می کنم از کسی که درباره خدا شک می کند در حالی که مخلوقات خدا را می بیند، و در عجبم از کسی که مرگ را فراموش کرده است در حالی که مخلوقات خدا را می بیند، و در عجبم از کسی که مرگ را فراموش کرده است در حالی که مردگان را می بیند. و در شگفتم از کسی که وجود در عالم آخرت را منکر می شود در صورتی که وجود در این دنیا را مشاهده می کند و در حیرتم از کسی که سرای فانی را آباد می کند و سرای جاودانی را رها می کند.