نهج البلاغه - حکمت : 78 - تفسیر قضا و قدر

سخنی از آن حضرت (علیه السلام) است در پاسخ سوالی که یک مرد شامی از آن حضرت پرسید: (آیا رفتن به شام با قضا و قدر خداوندی بود؟) پس از سخنی طولانی فرمود: (وای بر تو، شاید تو گمان کرده ای که حرکت ما به سوی شام یک قضاء لازم و قدر حتمی بود؟! اگر چنین باشد پاداش و کیفر باطل می شود و وعده و تهدید ساقط می گردد. خداوند سبحان بندگان خود را بر مبنای اختیار، امر فرمود و برای برحذر داشتن آنان را نهی فرمود و مردم را بر اعمال آسان نه دشوار مکلف نمود و به اعمال اندک، پاداش فراوانی عنایت فرمود. خداوند جل شانه مغلوب معصیت کاران نشده و از روی اکراه اطاعت نمی شود و پیامبران را برای بازی نفرستاده و کتاب را بر بندگانش بیهوده نازل نفرموده است و آسمان ها و زمین و آنچه را که مابین آنها است، به لغو و باطل نیافریده است. این، گمان کسانی است که کفر ورزیدند، پس وای بر کفار از آتش دوزخ!