95- و من خطبة له (علیه السلام) یقرر فضیلة الرسول الکریم : بَعَثَهُ وَ النَّاسُ ضُلَّالٌ فِی حَیْرَةٍ وَ حَاطِبُونَ فِی فِتْنَةٍ قَدِ اسْتَهْوَتْهُمُ الْأَهْوَاءُ وَ اسْتَزَلَّتْهُمُ الْکِبْرِیَاءُ وَ اسْتَخَفَّتْهُمُ الْجَاهِلِیَّةُ الْجَهْلَاءُ حَیَارَى فِی زَلْزَالٍ مِنَ الْأَمْرِ وَ بَلَاءٍ مِنَ الْجَهْلِ فَبَالَغَ (صلى الله علیه وآله) فِی النَّصِیحَةِ وَ مَضَى عَلَى الطَّرِیقَةِ وَ دَعَا إِلَى الْحِکْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ .
خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): در این خطبه فضیلت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله )را بیان می فرماید.
خداوند سبحان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله )را در حالی فرستاد که مردم در وادی حیرت گمراه و در آشوب مشوش و منحرف بودند. هواهای نفسانی آنان را در خود غوطه ور ساخته و کبر و نخوت در لغزشگاهشان انداخته بود. جاهلیت تاریک آنان را سبک سر و سبک روح (بی شخصیت) نموده بود. آنان در تزلزل و اضطراب (در واقعیات حیات) عمر را در حیرت می گذراندند و در گرفتاری ناشی از جهل. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله )خیرخواهی و پند و اندرز را درباره آنان به حد اعلا رساند. و به طریقه الهی حرکت فرمود و مردم را به حکمت و با موعظه حسنه دعوت فرمود.