آداب قرائت و رکوع و سجود و قنوت
و چون خواهي شروع كني به قرائت كلمه استعاذه را آهسته مي گوئي پس بخوان سوره حمد را با آداب تمام و حضور قلب و تفكّر در معاني آن و بعد از فراغ بقدر يك نفس ساكت مي شوي پس بخوان سوره اي از قرآن و خوبست كه امثال سوره عَمَّ وَ هَلْ اَتي ولااُقْسِمُ بوده باشد پس از آن نيز به قدر يك نفس ساكت مي ايستي پس دستها را بلند مي كني بجهت گفتن تكبير به طريقي كه سابق ذكر شد پس برو به ركوع و مي گذاري دست راست را بر سر زانوي راست پيش از گذاشتن دست چپ بر زانوي چپ و انگشتان كف دست را از هم باز مي كني و پُر مي كني آنها را از زانوهاي خود و كمر را خم نموده و گردن را كشيده و مساوي با كمر و نظر را به مابين قدمها مي افكني و بگو:
سُبْحانَ رَبِّي الْعَظيمِ وَبِحَمْدِهِ
و سزاوار است كه اين ذكر را هفت مرتبه يا پنج مرتبه يا سه مرتبه بگوئي و پيش از گفتن ذكر اين دعا را بخواني:
اَللّهُمَّ لَكَ رَكَعْتُ وَلَكَ اَسْلَمْتُ وَبِكَ آمَنْتُ وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ وَاَنْتَ رَبّي خَشَعَ
لَكَ سَمْعي وَبَصَري وَشَعْري وَبَشَري وَلَحْمي وَدَمي وَمُخّي وَعَصَبي
وَعِظامي وَما اَقَلَّتْهُ قَدَمايَ غَيْرَ مُسْتَنْكِفٍ وَلا مُسْتَكْبِرٍ وَلا مُسْتَحْسِرٍ
پس برخيز از ركوع و بايست و در اينحال مي گوئي :
سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ
پس تكبير مي گوئي و برو به سجده با نهايت خضوع و خشوع و كفها را پهن كرده پيش از زانوها بر زمين مي گذاري و سجده مي كني بر تربت امام حسين عليه السلام و ذكر سجود را بگو و بهتر آنكه هفت يا پنج يا سه مرتبه بگوئي و پيش از ذكر اين دعا را بخواني :
اَللّهُمَّ لَكَ سَجَدْتُ وَبِكَ آمَنْتُ وَلَكَ
اَسْلَمْتُ وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ وَاَنْتَ رَبّي سَجَدَ وَجْهي لِلَّذي خَلَقَهُ وَشَقَّ سَمْعَهُ
وَبَصَرَهُ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ تَبارَكَ اللَّهُ اَحْسَنُ الْخالِقينَ
پس ذكر را بگو و سر از سجده بردار و بنشين و مستحبّ است كه تكبير بگوئي و متورّكاً بنشيني و بگوئي :
اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبّي وَاَتُوبُ اِلَيْهِ
و نيز مي گوئي :
اَللّهُمَّ اغْفِرْ لي وَارْحَمْني وَاجْبُرْني
وَادْفَعْ عَنّي وَعافِني اِنّي لِما اَنْزَلْتَ اِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقيرٌ تَبارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمينَ
پس تكبير مي گوئي و برو به سجده دوّم و به عمل مي آوري آنچه را كه در سجده اوّل بجامي آوردي پس سراز سجده بردار و جلسه استراحت را بجامي آوري پس برخيز و در حال برخاستن مي گوئي :
بِحَوْلِ اللَّهِ وَقُوَّتِهِ اَقُومُ وَاقْعُدُ
و چون قرار گرفتي بخوان حمد و سوره و بهتر آنكه سوره توحيد بخواني و مستحب است گفتن سه مرتبه :
كَذلِكُ اللَّهُ رَبّي
بعد از فراغ از سوره توحيد پس تكبير مي گوئي و دستها را بجهت قنوت بلند مي كني تا به مقابل صورت و شكم كف دستها را بسوي آسمان مي كني و انگشتها را بهم مي چسباني سواي انگشت بزرگ و خوبست آنكه اختيار كني بجهت قنوت خواندن كلمات فرج را و بخواني بعد از آن :
اَللّهُمَّ اغْفِرْ لَنا وَارْحَمْنا وَعافِنا وَاعْفُ عَنّا
فِي الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ اِنَّكَ عَلي كُلِّ شَيْءٍ قَديرٌ
پس مي گوئي:
اَللّهُمَّ مَنْ كانَ
اَصْبَحَ وَلَهُ ثِقَةٌ اَوْ رَجآءٌ غَيْرُكَ فَاَنْتَ ثِقَتي وَرَجآئي يا اَجْوَدَ مَنْ سُئِلَ وَيا
اَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَارْحَمْ ضَعْفي وَمَسْكَنَتي
وَقِلَّةَ حيلَتي وَامْنُنْ عَلَيَّ بِالْجَنَّةِ طَوْلا مِنْكَ وَفُكَّ رَقَبَتي مِنَ النّارِ وَعافِني
في نَفْسي وَفي جَميعِ اُمُوري بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
و سزاوار است طول دادن قنوت و دعاهائي كه در قنوت خوانده مي شود بسيار است پس تكبير مي گوئي و ركوع و سجود را بجا بياور بهمان نحو كه مذكور شد و بعد از فراغ از دو سجده بنشين از براي تشّهد و سلام و مستحب است آنكه مُتَوَرِّكاً بنشيني و پيش از تشهد بگوئي :
بِسْمِ اللَّهِ
وَبِاللَّهِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ وَخَيْرُ الاَسْمآءِ لِلَّهِ اَشْهَدُ اَنْ لا
اِلْهَ اِلا اللَّهُ
تا آخر.